Myomlar, düzensiz kollajen ile büyük miktarda hücre dışı matris içeren, uterus miyometriyumunun düz kas hücrelerinin son derece yaygın iyi huylu tümörleridir. Rahim duvarı boyunca dağılmış çoklu, tek hücreli fideler olarak başlarlar. Bunlar daha sonra, östrojenler ve progestojenler tarafından uyarılan, uzun yıllar boyunca çok yavaş bir şekilde boyut olarak artar. Myom büyüdükçe, merkezi bölgelere yeterli kan akışı sağlanamayabilir ve daha sonra iyi huylu dejenerasyona uğrayabilir ve bunu genellikle kalsifikasyon takip eder.

Myomların nedeni tartışmalıdır, ancak kazanılmış genetik değişim ile hormonların ve büyüme faktörlerinin etkilerinin bir kombinasyonu olduğu ve muhtemelen adet sırasında iskemik yaralanmaya verilen yanıtla ilişkili olduğu düşünülmektedir.

Genellikle çoklu olan miyomlar, rahim duvarındaki konumlarına göre sınıflandırılır:

1. intramural (çoğunluk).
2. Submukozal: Uterus boşluğuna doğru büyüyen. Saplı olabilirler ve servikal os boyunca çıkıntı yapabilirler.
3. Subserozal: rahimden dışarı doğru büyüyen - şunlar olabilir:

• • Rahim
  • Servikal
  • İntraligamentous
  • Saplı subseröz (karın)

Rahim miyomlarının çoğu asemptomatiktir, ancak perimenopoz veya menopozda, tipik olarak tüm jinekolojik muayenelerin %70'ini temsil eden anormal uterin kanama olarak ortaya çıkarlar. Ek olarak, pelvik basınç veya ağrıya neden olabilirler ve ayrıca bazen üreme işlev bozukluğuna katkıda bulunabilirler.

Miyomlar, çok nadir durumlar dışında sarkoma malign bir değişiklik göstermezler, ancak iyi huylu myom olduğu varsayılan tümörler bazen daha sonra uterus sarkomları olarak tanımlanabilir. Sarkomlu kadınların çoğunda karın ağrısı ve anormal kanama gibi şüpheli bir jinekolojik malignite belirtileri vardır.

30 yaşın altındaki kadınlarda semptomatik miyomların prevalansı düşüktür - miyomlar 30 yaşın üzerindeki kadınların %20-50'sinde görülür.

En yüksek insidans, 40'lı yaşlardaki kadınlarda olup, kaba insidans 1000 kadın-yılı başına 22.5'tir.

Siyah kadınlarda miyom prevalansı beyaz kadınlara göre daha yüksektir.

Rahim miyomları, doğurganlık çağındaki kadınlarda en sık görülen kanserli olmayan tümörlerdir. Beyaz kadınların yaklaşık %70'i ve siyah kadınların %80'inden fazlasının 50 yaşına kadar en az bir miyomu vardır.

35 yaşına kadar beyaz kadınların yaklaşık %40'ı ve siyah kadınların %60'ında miyom vardır.

Myomlar genellikle 30 ila 50 yaşları arasında bulunur. Myomlu kadınların yarısında hiçbir semptom görülmez. Semptomların varlığı büyüklüklerine, pozisyonlarına ve durumlarına bağlıdır.

Aşırı veya uzun süreli ağır dönemlere neden olarak demir eksikliği anemisine ve dolayısıyla uyuşukluk ve solgunluğa neden olabilirler. Daha büyük miyomlar, konumları ne olursa olsun, muhtemelen anjiyogenezi destekleyen çeşitli büyüme faktörleri nedeniyle menorajiye neden olma olasılığı daha yüksek görünmektedir.

Saplı submukozal myomlar kalıcı intermenstrüel kanamaya neden olabilir.

Myomlu kadınların, olmayan kadınlara göre pelvik ağrı yaşama olasılığı biraz daha fazladır, ancak bu, myomların boyutu veya sayısı ile ilgisizdir. Büyüyen bir rahim, basınç etkilerinden dolayı alt karın rahatsızlığına ve ağırlığına neden olabilir. Bağırsaklara baskı kabızlığa neden olabilir ve mesaneye baskı üriner semptomlara neden olabilir.

Myomlar tekrarlayan düşük veya kısırlık ile kendini gösterebilir. Bununla birlikte, yalnızca submukoz myomlar doğurganlığı azaltır, ancak bunların çıkarılması doğurganlığı başlangıç ​​oranlarına geri getirir.

MYOM'da Muayene

• Pelvisten kaynaklanan palpe edilebilen abdominal kitle.
• Büyümüş, genellikle düzensiz, sert, hassas olmayan uterus bimanuel pelvik muayenede ele gelir.
• Menorajiye bağlı anemi(kansızlık) belirtileri.

Myomlar o kadar yaygındır ki, anormal kanamanın veya pelvik kitlenin diğer daha ciddi nedenleri sıklıkla bir arada bulunabilir ve dışlanması gerekir. Miyomlar için ayırıcı tanı, neden oldukları semptomlara bağlıdır ancak şunları içerir:

• Disfonksiyonel uterus kanaması.
• Endometrial polipler, endometriyal kanser.
• Endometriozis
• Kronik pelvik inflamatuar hastalık.
• Tubo-yumurtalık apsesi.
• Rahim sarkomu.
• Yumurtalık tümörü.
• Pelvik kitleler (pelvik kitlenin diğer nedenleri arasında kalın bağırsak tümörü, apendiks apsesi ve divertiküler apse bulunur).
• Gebelik.

MYOM Tanısı

• Hamilelik testi yapılabilir.
• Hemogram (anemi), demir testleri.
• Pelvik ultrason, pelvik kitlenin diğer nedenlerini dışlamak, myomların varlığını ve boyutunu doğrulamak ve hidronefroza (böbreklerde sıvı birikimi) neden olan idrar yolu tıkanıklığı gibi olası komplikasyonları dışlamak için yapılabilir. Transvajinal ultrason (TVUS) daha doğrudur.
• Salin infüzyon ultrasonu, submukoz myomların saptanmasında TVUS ve histeroskopiden üstündür.
• MRG son derece hassas ve spesifiktir ve myomektomi düşünülürken myom(lar)un değerlendirilmesinde ultrason kesin değilse bazen gereklidir.
• Endometriyal örnekleme (Pipelle®): anormal rahim kanamalarının değerlendirilmesinde histoloji için.
• Histeroskopi (kamera ile rahim içine bakma işlemi): biyopsi.

1. De La Cruz MS, Buchanan EM; Uterine Fibroids: Diagnosis and Treatment. Am Fam Physician. 2017 Jan 1595(2):100-107.

2. Marsh EE, Al-Hendy A, Kappus D, et al; Burden, Prevalence, and Treatment of Uterine Fibroids: A Survey of U.S. Women. J Womens Health (Larchmt). 2018 Nov27(11):1359-1367. doi: 10.1089/jwh.2018.7076. Epub 2018 Sep 19.

3. Ulin M, Ali M, Chaudhry ZT, et al; Uterine fibroids in menopause and perimenopause. Menopause. 2020 Feb27(2):238-242. doi: 10.1097/GME.0000000000001438.

4. Fibroids; NICE CKS, December 2018 (UK access only)

5. Buzaglo K, Bruchim I, Lau SK, et al; Sarcoma post-embolization for presumed uterine fibroids. Gynecol Oncol. 2008 Jan108(1):244-7. Epub 2007 Oct 22.

6. Wise LA, Laughlin-Tommaso SK; Epidemiology of Uterine Fibroids: From Menarche to Menopause. Clin Obstet Gynecol. 2016 Mar59(1):2-24. doi: 10.1097/GRF.0000000000000164.